Rozdział 14

Otulona ciepłą kołdrą, utulona przez wielką poduszkę leżałam z otwartymi oczami na łóżku. Zastanawiałam się o tym co jest, było i będzie. Po jutrze jechałam w góry. Zaczęłam powoli żałować, że się zgodziłam. Moją głowę wypełniały tysiące myśli. Czułam, że powoli zaczynam się zakochiwać. Zdałam sobie z tego sprawę już wcześniej, ale sama sobie zaprzeczałam i wmawiałam, że to tylko przelotne uczucie. Jednak to się nasilało. Monotonne myślenie zaczęło powoli zamykać moje oczy. Powieki opadły, a ja pogrążyłam się w głębokim śnie.
Promienie słoneczne dobijające się przez okno przerwały mój odpoczynek. Słońce było rzadkością w Anglii, w szczególności, że był grudzień. Wstałam z łóżka i otarłam zaspane oczy. Spojrzałam w lustro i tradycyjnie stwierdziłam, że nie obdarowano mnie urodą. No ale cóż, trzeba było żyć dalej. Wzięłam do ręki grzebień i przejechałam nim parę razy po włosach. Związałam je w niedbałego koka i uśmiechnęłam się do lustra. Od razu lepiej. Starałam się zawsze zdobić twarz uśmiechem i nawet mi się to udawało. Podkreśliłam rzęsy czarnym tuszem i poprawiłam lekko koka. Przejrzałam się po raz ostatni i zeszłam na dół.
- Możesz wziąć jeszcze Chelsea do torby. - Rzucił rozbawiony Louis w stronę Effy.
- No chyba sobie żarty robicie w tej chwili. - Otwarłam szeroko oczy i pokiwałam głową. - Wiecie, która jest godzina? - Podniosłam ton.
- 1 popołudniu. - Harry oderwał wzrok od zegarka na swojej ręce i zaśmiał się ze mnie pod nosem. Spojrzałam na wszystkich i poczułam się głupio, moje policzka zarumieniły się. Otworzyłam lodówkę i zaczęłam szukać coś co mogłabym skonsumować. Oczywiście świeciła pustkami. Można było z tego zrobić tylko marne kanapki z szynką, ale to też coś. Zabrałam się za posiłek i zrobiłam go szybko. Położyłam pięć kromek chleba na talerz. Zbliżył się do mnie Zayn i rzucił okiem na talerz.
- Nie za dużo? Wciśniesz aż tyle? - Powiedział oburzony i spojrzał na mnie ze zdziwieniem.
- Nie sądzę. Śniadanie to śniadanie Zayn. To najważniejszy posiłek dnia, nie ma co sobie żałować. - Zaśmiałam się, wzruszyłam ramionami i poszłam do salonu. Usiadłam obok Styles'a. Wszyscy patrzyli się na mnie jak na jakiegoś wariata. Przerwałam jedzenie kanapki i rzuciłam im pytające spojrzenie. Przysiadł się do mnie Niall i objął mnie ramieniem.
- Oni myślą, że jesteś żarłokiem, ale nie martw się to całkiem normalne. Nie wiem w czym widzą problem. - Powiedział Horan nie odrywając wzroku od kanapek. Wysunął lekko rękę i podebrał jedną. Spojrzałam na niego z irytacją i złością. Horan zatrzymał się w jedzeniu na chwilę i uśmiechnął się szeroko.
- Już jej nie odzyskasz. Pogódź się z tym! - Poklepał mnie po ramieniu Harry i pokiwał głową udając smutnego. Moja twarz nadal przybierała oburzony i zdenerwowany wyraz. Jedzenie było jedną z rzeczy, które kochałam ponad wszystko. 'Wiecznie głodny misiek z Newcastle' tak byłam nazywana przez znajomych. Ta niepozorna nazwa śmieszyła mnie jak nigdy. Była to jedna rzecz, która w ciągu paru sekund doprowadzała mnie do oszałamiającego śmiechu.
- Niall, nie zabieraj mi śniadania. Jestem głodna. - Zrobiłam smutną minę  i podniosłam do góry środkowe końcówki brwi. Blondyn pokiwał głową i się zaśmiał. Przewróciłam oczami, westchnęłam. Irlandczyk zjadł kanapkę i sięgał po drugą. Zrezygnowałam z miejsca obok chłopaka i ruszyłam do kuchni. Oparłam się o blat.
- Co mam spakować? I pomyślałam, że bardziej korzystniej i komfortowo było by gdybym spała w jednym pokoju z Effy, a z Niall'em pokój dzielił by Harry. - Powiedziałam wgryzając się w chleb. Harry warknął i uderzył dłońmi o kolana.
- Nie będę z nim spać. Z nim nie da się spać w jednym pokoju.- Wstał zielonooki i pokazał rękami na Horan'a.
- Oj, przecież nic ci nie zrobi. Znacie się już trzy lata i nie chcesz spać z nim w jednym pokoju/? Harry daj spokój. Jakoś dasz radę. - Machnęłam do niego ręką i parsknęłam.
- Śpij z nim jedną noc, jedną. - Wysunął przed siebie wskazujący palec i powiedział pewnie. Zaśmiałam się dając do zrozumienia loczkowi, że 'nie'.  Lubiłam Niall'a, ale nie byłam gotowa aby dzielić z nim pokój. Było to dla mnie zbyt krępujące. Złapałam do ręki szklankę mleka i poszłam do swojego pokoju na górze. Usiadłam na łóżku i zatopiłam twarz w rękach. Nie miałam pojęcia co mam spakować w góry. Nie jechaliśmy tam aby pojeździć na nartach, lub wspinać się. Jechaliśmy żeby odpocząć i pooglądać wszystko z naszego okna. Przynajmniej tak przedstawił mi naszą wycieczkę Zayn. Chciałam zobaczyć ostatni dzień przed wyjazdem Chelsea, wiec ubrałam się i zabrałam się do pakowania. Chciałam mieć to z głowy i spokojnie spędzać czas z przyjaciółką.
Ktoś zapukał do drzwi i lekko je uchylił. Zayn. Na jego twarzy widniał poetyczny uśmiech. Oparłam ręce na moim bardzo widocznym wzięciu w talii. Wzdechnęłam ciężko i spojrzałam na niego.
- Dobrze się składa, że jesteś. Pomożesz mi? Nie mam kompletnie pojęcia co mam tam wziąć. - Schowałam głowę w szafie pośpiesznie przekładając ciuchy. Mulat podszedł do mnie i sięgnął po koszulkę "Guns N' Roses". Przyjrzał się i uśmiechnął się nie odrywając od niej wzroku. Zdjął ją z wieszaka i wrzucił do torby.
- Weź ciepły sweter, nie może ci być zimno. Parę koszulek, parę par spodni. To tylko tydzień, nie wieczność. Ale nie zapomnij o czapce, szaliku i rękawiczkach, no i kurtka, a z resztą powinnaś sobie poradzić. - Zaśmiał się Zayn podnosząc do góry jeden kącik ust. - I radzę nie brać butów na obcasie, góry bywają mokre. - Pokiwał głową wymieniając mi dokładnie w co powinnam się zaopatrzyć.
- Ok, więc wezmę to. - Pakowałam kolejno bluzki do torby. - Ciepłe swetry. - Wrzuciłam dwa. Jeden w kolorze bladoróżowym, a drugi czerwony od Niall'a.
- Lubisz go? - Malik spojrzał na mnie pytająco. Wbiłam wzrok w sweterek i uśmiechnęłam się wspominając jego uroczy wyraz twarzy, słowa i spędzony czas.
- Trochę za bardzo. - Podniosłam do góry brwi i zamrugałam szybko powiekami. Zareagował pozytywnie. Przybrał szczęśliwy wyraz i pogładził mnie po głowie. Nienawidziłam, kiedy ktoś wykorzystywał do tego swój wzrost, ale mimo tego zaśmiałam się przyjaźnie. Brunet ruszył do wyjścia.
- I wiesz... Niall jest nie do wytrzymania w nocy. Harry nie cierpi z nim spać. - Powiedział wychylając się zza drzwi.
- Ale czemu? - Podniosłam wesoło głos i uderzyłam rękami o uda.
- ... on pierdzi. - Wyszeptał, pokiwał głową i wyszedł. Wybuchłam śmiechem i wróciłam do pakowania. Chłopak zdawał się naprawdę miłą osobom. Zaczynałam go cholernie lubić. Śmiałam się z jego żartów i czułam się przy nim swobodnie. Jakbym znała go od lat. Tacy chłopcy to rzadkość w Newcastle. Większość osób była płytka i arogancka. Alkohol i narkotyki to codzienność. Imprezy to całe ich życie. Żadnego celu w życiu, żadnych ambicji..
Wzięłam do ręki torbę i zniosłam ją na dół.
- Spokojnie mała, dzisiaj jeszcze nie wyjeżdżamy. - Zareagował Harry, na co Niall zaśmiał się gromko.
- W góry nie dzisiaj, ale ja wyjeżdżam w delegację. - Położyłam torbę obok sofy w salonie.
- Czyli gdzie idziesz? - Spytała Effy.
- Do Chelsea, niebawem wrócę. Mam nadzieję, że zatęsknicie. - Puściłam oczko i poklepałam dziewczynę po ramieniu.
- Nie przytulisz mnie? - Rzucił pytanie Niall po czym wstał ruszając w moją stronę.
- Och, no nie wiem. - Zaśmiałam się i wpadłam w jego ramiona. Wtuliłam się mocno w jego ciepłe ciało i poczułam przyjemny zapach perfum, pociągał mnie tak mocno, że nie umiałam się od niego oderwać.
- No dobrze już idź. - Przycisnął mnie do siebie po raz ostatni i odsunął mnie. - Pozdrów Chelsea.
- Pozdrowię od was wszystkich, będzie jej miło. - Pomachałam im wszystkim i wyszłam z domu. Entuzjastycznie przeszłam przez drogę i otworzyłam drzwi do jej domu. 
- Chelsea zakochałam się. - Rozszerzyły mi się źrenice, moje oczy zrobiły się momentalnie większe, policzki czerwone. Oparłam się o zamknięte drzwi i zjechałam po nich po-wolno i przezornie.

______________________________

Rozdział 14 już jest! ♥ Huh... trochę zajęło mi pisanie go, więc teraz moglibyście się zrewanżować! Było by mi niezmiernie miło. 

Czytasz - komentujesz.

• Dodwajcie blog do obserwujących 
• 30 komentarzy = następny rozdział. 
• Serdecznie polecam blog - http://fightforthislovex.blogspot.com
• Polecajcie znajomym. 
• Odwiedźcie koniecznie zakładkę "informacja o nowych rozdziałach." 

Komentujcie bo to dla mnie bardzo ważne, dla was to parę sekund, a dla mnie to wielka motywacja. Czekam właśnie na twój komentarz, nie licz na innych, bo ja właśnie liczę na ciebie!